Ο Ηλίας Μαμαλάκης είναι γνωστός και δεν χρειάζεται συστάσεις. Έχει δώσει αμέτρητες συνεντεύξεις και μας συντρόφευε για πολλά χρόνια μέσα από τις εκπομπές του, τόσο τις τηλεοπτικές όσο και τις ραδιοφωνικές. Ο θαυμασμός και η αγάπη που του έχει ο κόσμος μεγάλη. Πριν μιλήσουμε μαζί του, προσπαθήσαμε να βρούμε τι δεν έχει πει (δύσκολο), για να το κάνουμε όσο πιο ενδιαφέρον γίνεται. Η πληθωρική προσωπικότητα του όμως και το ακούραστο του χαρακτήρα του, πάντα κάνουν πολύ ενδιαφέρουσα κάθε συνομιλία. Αυτοδημιούργητος, πολυταξιδεμένος, πολυδιαβασμένος, εξερευνητής στις “κουζίνες”, ακούραστος και ανήσυχος, άμεσος και γνήσιος, με χιούμορ, συνεχίζει να δίνει την μάχη του στην αρένα της γαστρονομίας, αλλά κυρίως της ζωής. Απολαύστε τον!
“Γεννήθηκα στην Αθήνα και μεγάλωσα στην Αθήνα. Κολλητός μου, ο αδερφός μου Αντώνης. Πολύ στενή σχέση.
Τελείωσα το Λεόντειο Λύκειο στα Πατήσια και από τότε στερέωσα φιλίες που κρατάνε έως σήμερα.
Από τα χρόνια του λυκείου, δούλεψα στο χασάπικο του θείου μου πηγαίνοντας παραγγελίες στα σπίτια και δημιουργώντας έτσι ένα μικρό χαρτζιλίκι για μένα.
Δουλεύω από 24 χρονών αδιαλείπτως.
Το 2016 έκανα αίτηση για σύνταξη με 43 χρόνια εργασίας.
Μπήκα στο πεδίο της γαστρονομίας το 1992, όταν η φίλη μου η Βίκυ Σμυρλή με πήρε για να γράφω στο περιοδικό ΜΕΝΟΥ και άλλα. Από τότε μέχρι σήμερα όλο και κάτι κάνω στο πεδίο της γαστρονομίας.
Έχω γράψει 17 βιβλία, έχω κάνει 4 εκπομπές στη τηλεόραση και τώρα στα ύστερα χρόνια έχω περιοριστεί στο γράψιμο βιβλίων και σε διαλέξεις σε πανεπιστήμια.
Με ρωτάτε ποιο είναι το καλύτερό μου φαγητό και ποιο είναι το καλύτερό μου γλυκό. Δεν έχω ξεχωρίσει ποτέ και τίποτα. Η αγάπη για ένα φαγητό εξαρτάται από τη στιγμή που σου το σερβίρουν, την πείνα σου και την ανάγκη σου. Τα αγαπώ όλα χωρίς εξαίρεση.
Όταν έχω χρόνο μαγειρεύω στο σπίτι ένα ελληνικό φαγητό που γίνεται σε χιλιάδες σπίτια ταυτόχρονα. Ένα σπανακόρυζο, ένα ιμάμ, ένα κοτόπουλο στο φούρνο με πατάτες, χυλοπίτες με μοσχαράκι κλπ.
Είναι γεγονός ότι αγαπώ πολύ τα τυριά και έχω γράψει ένα βιβλίο αφιερωμένο μόνο σε αυτά. Ξεχωρίζω ανάμεσα στα 105 τυριά που έχω εντοπίσει, τη φέτα που είναι γονιδιακά δεμένη με τους Έλληνες, το μανούρι Μακεδονίας, τη σφέλα Μεσσηνίας, τη γραβιέρα Νάξου που έγινε ΠΟΠ πρόσφατα, μα πάνω απ’ όλα αγαπώ τον Κρητικό ανθότυρο καλά ωριμασμένο.
Είναι δύο τα μπαχαρικά που λατρεύω, η γλυκιά ή καυτερή πάπρικα και ο κουρκουμάς, τον οποίο βάζω σε όλα μου τα φαγητά.
Δεν σας κρύβω ότι αγαπάω πολύ το φαγητό του δρόμου. Θεωρώ ότι το σουβλάκι με πίτα είναι μια εξαιρετική τροφή, υγιεινή και καθαρή. Όπως επίσης και η παλιά καλή τυρόπιτα. Δεν μπόρεσα ποτέ να αντισταθώ στο φαγητό του δρόμου, σε όλα τα κράτη που έχω επισκεφτεί. Την Ισπανική τορτίγια, τις Αραβικές φαλάφελ, τις Γαλλικές κρέπες, το τηγανητό ψάρι με πατάτες της Αγγλίας, αλλά και το τηγανητό ρύζι της Ταϋλάνδης.
Είναι αλήθεια ότι είχα κόψει το τσιγάρο για 10 ολόκληρα χρόνια. Ένα ταξίδι στην Κούβα με έκανε να δοκιμάσω το κάπνισμα ενός πούρου και έτσι μοιραία ξεκίνησα να καπνίζω μικρά πουράκια.
Η ζωή μου υπήρξε περίπλοκη. Ο Θεός μου τα έδωσε όλα. Χαρές, λύπες, επιτυχίες, αποτυχίες πράγμα που νομίζω ότι με έκανε σοφότερο στη ζωή.
Είναι αλήθεια ότι έχω μεγαλώσει και έχω μαζευτεί. Επιδιώκω ακόμα να είμαι δραστήριος κάνοντας πολλές εθελοντικές δουλειές σε ομάδες ανθρώπων, που έχουν ανάγκη μιας συμπαράστασης. Δούλεψα σαν εθελοντής στο ΚΕΘΕΑ, στις Κοινότητες αποτοξίνωσης από ουσίες, και η εμπειρία μου αυτή με έκανε καλύτερο άνθρωπο.
Σήμερα πια νοιώθω έτοιμος για καινούργιες περιπέτειες. Αρκετά σοφότερος από τα νεανικά μου χρόνια και φυσικά με λιγότερη ενέργεια.
Νοιώθω περισσότερο καλλιτέχνης παρά μαθηματικός ή λογιστής.
Πάθος μου οι συλλογές. Συλλέγω καπέλα, μπαστούνια, μαχαίρια και σπαθιά, μπιμπελό με γάτες και λούτρινα ζωάκια από διάφορες χώρες, όπως παραδείγματος χάρη αστακό από τον Καναδά, μπαμπουίνο από τη νότιο Αφρική, αγριογούρουνο από την Τοσκάνη.
Το μεγάλο χόμπι μου όμως είναι η ιστορία και μάλιστα επικεντρωμένη στην επανάσταση του 1821.
Τελειώνοντας θέλω να σας πω ότι αυτό που λέτε ότι δεν μου άρεσε καθόλου η Λευκαδίτικη κουζίνα το διαψεύδω κατηγορηματικά. Κάθε φαγητό στον τόπο του έχει την αξία του και προέρχεται από τις τοπικές καλλιέργειες προϊόντων. Η Λευκάδα και οι άνθρωποί της όταν έκανα το ντοκιμαντέρ για την εκπομπή «Μπουκιά και Συχώριο» έγιναν θυσία, δείχνοντάς μου τις πιο απόκρυφες γωνιές της Λευκάδας. Έχω ακόμα φιλίες και αλληλογραφώ συχνά μαζί τους.
Εύχομαι σε σας και σε όλο τον κόσμο να έχουμε υγεία, δύναμη και να προχωράμε πάντα μπροστά!”
Συνέντευξη Τζένη Φραγκούλη
Η συνταγή του Ηλία Μαμαλάκη για Ψάρι Σαβόρο – Λευκάδα
Υλικά
1-1 ½ κιλό ψάρια (μαρίδες, ή κουτσομούρες, ή παλαμίδι)
½ ποτήρι λάδι
1 ποτήρι ξύδι
1 κεφάλι σκόρδο
1 ματσάκι δεντρολίβανο
3-4 φύλλα δάφνης
1 πακέτο μαύρες σταφίδες
Βήματα
Αλευρώνετε τα ψάρια, τα αλατίζετε και τα τηγανίζετε.
Όταν είναι έτοιμα, τα αφαιρείτε από το τηγάνι και στο λάδι που έμεινε, σοτάρετε το ψιλοκομμένο σκόρδο.
Προσθέτετε όλα τα υπόλοιπα υλικά και τα σβήνετε με το ξύδι.
Αφήνετε να βράσουν για λίγο στο ξύδι και ρίχνετε τη σάλτσα επάνω στα ψάρια. .
Αφήνετε να κρυώσουν και σερβίρετε.
Κεντρική Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
