Ανδρέας Θεοδωρακόπουλος: Η ηδονή του Καλοκαιριού

 Το καλοκαιράκι στην ακρογιαλιά, μέσα στο νεράκι πλέουμε αγκαλιά.
Πέφτει το βραδάκι, πιάνει η δροσιά, δως μου ένα φιλάκι κι έλα πιο κοντά. 
«Το καλοκαιράκι» Νίκος Πορτοκάλογλου

 Σαν ακούω τη λέξη «Καλοκαίρι» μου δημιουργείται μια απίστευτη φόρτιση.. Το καλοκαίρι είναι η εποχή που σε γεμίζει με πολλές θύμισες, με πολλές αναμνήσεις, με πολλά συναισθήματα, σου δημιουργεί συνειρμούς.

Το καλοκαίρι το ελληνικό καλοκαίρι, το ανέμελο καλοκαίρι. Η εποχή που περιμέναμε με ανυπομονησία.

Θέλουμε να αρχίσει από τον Μάρτη και να συνεχιστεί μέχρι τα Χριστούγεννα .

Δεν είναι τυχαίο που ο Χειμώνας ζηλεύει το καλοκαίρι και έχει επινοήσει τις Αλκυονίδες μέρες, έτσι, για να επιδεικνύει και αυτός κάτι σε καλοκαίρι.

Δεν τα καταφέρνει όμως, οι Αλκυονίδες μέρες δείχνουν καλοκαίρι, αλλά δεν μυρίζουν καλοκαίρι.

Το καλοκαίρι είναι αυτόνομο. Θα μπορούσε να σταθεί μόνο του ως χρονική οντότητα.

Ευτύχησα να ζήσω το πάρτι στη Βουλιαγμένη του Κηλαϊδόνη και από τότε γίνεται ένας αχταρμάς μέσα στο κεφάλι μου όταν μπαίνει το καλοκαίρι, από μουσικές, από γεύσεις, από οσμές, από θάλασσα και βουνό και κυρίως από ευφορία.

Προσδοκώ κάτι από κάθε καλοκαίρι. Τι; Δεν ξέρω, ας πούμε πως το καλοκαίρι είναι η δική μου θρησκεία. Προσδοκώ ένα καλύτερο απροσδιόριστο γίγνεσθαι.

Το Καλοκαίρι είναι μοναδικό, για αυτό και δεν χρησιμοποιώ τον πληθυντικό. Κάθε καλοκαίρι είναι Το Καλοκαίρι.

Έχει γεύσεις, ακούσματα, δική του ταυτότητα, κυρίως έχει εικόνες που αποτυπώθηκαν άπαξ και δια παντός στο θυμικό μας.

Μπάνιο στη θάλασσα και μετά ξάπλα στα καθαρά σεντόνια, εκείνα από ποπλίνα τα τριζάτα, αυτή είναι αίσθηση καλοκαιριού.

Το καλοκαίρι το έχω συνδέσει με ολοκάθαρα, τριζάτα άσπρα σεντόνια.

Οι μυρωδιές του εναλλάσσονται.

Το πρωί μυρίζει θάλασσα και δροσιά, το βράδυ μυρίζει ριχόσπερμα και αγιόκλημα, το μεσημέρι καρπούζι, η νύχτα έρωτα και σαρκική επιθυμία.

Έχετε μυρίσει τη σαρκική επιθυμία, υπερπηδήσατε ποτέ την επιθυμία για να απολαύστε τις εκκρίσεις της επιθυμίας;

Κάτσατε στα σκαλιά του σπιτιού ξυπόλυτοι ημίγυμνοι να απολαύστε το καρπούζι; Να φτύνετε τα κουκούτσια στο χώμα;

Αν όχι, δεν έχετε καταλάβει τι σημαίνει καλοκαίρι.

 

Οι γεύσεις του καλοκαιριού είναι πολλές και όλες μαζί δημιουργούν μια μοναδική αίσθηση. Η επίγευση του καλοκαιριού κρατάει για πολύ.

Το καλοκαίρι έχει φρούτα. Τα μούσμουλα, το καρπούζι, το πεπόνι, τα κεράσια, τα βύσσινα, τα αχλάδια, τα μούρα και τα βατόμουρα κυρίως τα σύκα.

Το καλοκαίρι έχει ντομάτες, αγγούρια, το καλοκαίρι συνθέτεις την ωραιότερη σαλάτα αν βάλεις και φέτα.

Ταίριαξε η χωριάτικη με το καλοκαίρι.

Έδωσαν μια αξεπέραστη εικόνα.

Έχει ακόμη κολοκύθια και μελιτζάνες και πιπεριές και όλα αυτά αν τα συνθέσεις φτιάχνεις δυο καλοκαιρινά φαγητά. Γεμιστά και μπριάμι.

Το καλοκαίρι έχει προβατίνα ιδίως τον Αύγουστο.

Ο γαύρος δίπλα στο κύμα, η μπύρα, το τσίπουρο, το ούζο, το κρασί,  η πορτοκαλάδα που πίναμε πιτσιρικάδες, η γκαζόζα, το παγωτό χωνάκι με το ανάποδο ποδήλατο. Ένα ποδήλατο που ψάχνω να το βρω τώρα να το κάνω γλάστρα στον κήπο μου. Και μετά εκείνο το χωνάκι της μηχανής με τις καμπύλες.

Ταιριάζουν οι καμπύλες στο καλοκαίρι, στα φρούτα, στο παγωτό, στις γυναίκες.

Το καλοκαίρι δεν έχει τον φασισμό της γωνίας, όλα τα καλοκαίρια έχουν καμπύλες, τα φρούτα, τα κορίτσια, τα παγωτά.

Το παγωτό είναι άρρηκτα δεμένο με το καλοκαίρι.

Τα ψυγεία, τα χωνάκια, οι μπάλες, οι παλιές γεύσεις κρέμα, σοκολάτα, κακάο, σάντουιτς, φιστίκι, φράουλα, πύραυλος και το καϊμάκι.

Από τότε κάθε χρόνο η φαντασία των παγωτατζήδων δημιουργεί νέες γεύσεις και νέες αναμείξεις.

Πάντως το παγωτό είναι ένα θεσπέσιο γλύκισμα που η δημιουργία του κατατάσσει τον άνθρωπο στην κορυφή της βιολογικής πυραμίδας.

Θαυμάζω τους ανθρώπους που δεν είναι λαίμαργοι μπρος σε ένα παγωτό. Πως καταφέρνουν και αντιστέκονται στο να το καταβροχθίσουν;

Πάντα όταν τρώγω παγωτό νιώθω από το πάγωμα έναν αβάσταχτο πόνο από την στοματική μου κοιλότητα έως τον εγκέφαλό μου.

Αδιαφορώ.

Μπρος στην ηδονή της γεύσης τι είναι ο πόνος;

 

Βγαίνω να περπατήσω το καλοκαίρι, κόβω την κορφή ενός αγριομάραθου και τη μασουλάω, νιώθω μια ανάταση λες και μια ουσία μπήκε στο αίμα μου, στο σώμα μου και μου έδωσε μια ώθηση στη ζωή.

Αλλιώς μυρίζει το καλοκαίρι στο χωριό, στο δάσος, στη φύση, στη θάλασσα, αλλιώς το χειμώνα.

Τα λουλούδια του καλοκαιριού, γαρίφαλα, τριαντάφυλλα, το νυχτολούλουδο, το ριχόσπερμα δίνουν την μυρωδιά ταυτισμένη με το καλοκαίρι. Οι γεύσεις από τα μούρα, τα φρούτα του δάσους, τα βατόμουρα

Το καλοκαίρι γεύεσαι ξέγνοιαστος και οσφραίνεσαι τη ξεγνοιασιά.

Οι υποχρεώσεις αργοσβήνουν, κλειστά παντζούρια και όνειρα θερινής νυκτός.

Το καλοκαίρι μυρίζει το τσιμέντο και το χώμα από το κατάβρεγμα με το λάστιχο.

Το φιδάκι. Το προϊόν που έχει τινάξει το μάρκετινγκ στον αέρα. Σκέφτομαι καμία φορά όταν με πιάνει η στριμάδα του γέρο καθηγητή να βάλω στις εξετάσεις ένα θέμα που να ζητώ από τους φοιτητές να μου γράψουν γιατί το φιδάκι, ένα προϊόν που μυρίζει άσχημα, είναι βλαβερό, είναι δύσχρηστο, χωρίς μύθο να το υποστηρίζει, χωρίς εικόνα, έχει τέτοια επιτυχία. Μετά το μετανιώνω και δεν το κάνω.

Είναι σαφές πως όλοι οι μήνες όλες οι εποχές έχουν πανσέληνο, η πανσέληνος όμως του καλοκαιριού είναι το κάτι άλλο. Σε βοηθά να γοητεύσεις, να ψυχαναλυθείς, να ερωτευτείς, να μείνεις ξάγρυπνος, να σκεφτείς και να φιλοσοφήσεις, κυρίως σε βοηθά να ανασυντάξεις την ψυχή σου, να νιώσεις και να αφουγκραστείς τον εαυτό σου και τον εαυτό της, κυρίως τον κοινό σας τόπο.

Όσο ακούμε το καλοκαίρι, όσο γευόμαστε τις γεύσεις του, όσο το περπατάμε και το ακουμπάμε, όσο μας γεμίζει το βλέμμα, όσο το ζούμε τόσο θα νιώθουμε και θα είμαστε ζωντανοί και ακμαίοι.

Αφίδνες 2 Ιουλίου  2022
Το κείμενο γράφτηκε ενώ ακουγόταν ο Λουκιανός Κηλαϊδόνης στο βινύλιο «Χαμηλή πτήση»

Ανδρέας Θεοδωρακόπουλος

Επικοινωνιολόγος, καθηγητής και συγγραφέας. Πρόεδρος της Κοινότητας Αφιδνών
Ταξιδευτής και λάτρης της ζωής, παράγει το κρασί του, το λάδι του και τις ελιές του.
Λατρεύει να διδάσκει και να συνομιλεί με ανθρώπους.
Αγαπάει τις γάτες , τα λουλούδια, τα βουνά, την ποίηση και θέλει να δώσει στην προβατίνα τη θέση που της αξίζει ως έδεσμα.