Aρχαιοελληνικό λεπτεπίλεπτης τέχνης χρυσό στεφάνι με φύλλα μυρτιάς, του 300 π.Χ., βρέθηκε κάτω από κρεβάτι στο Σόμερσετ στην Αγγλία, το 2016. Έχει διάμετρο 20,30 εκατοστά και ζυγίζει περίπου 100 γραμμάρια. Είναι χειροποίητο και φτιαγμένο από καθαρό χρυσάφι. O σχεδιασμός του δείχνει ότι μάλλον κατασκευάστηκε στη Βόρεια Ελλάδα, ενώ κομμάτια χώματος που ήταν ενσωματωμένα στο στεφάνι υποδηλώνουν ότι αυτό θάφτηκε κάποια στιγμή. Βρέθηκε σε ένα κουτί με παλιές εφημερίδες κάτω από κρεβάτι στο Σόμερσετ της Αγγλίας και ο ιδιοκτήτης του που δεν είχε ιδέα τι ήταν, έμεινε άναυδος όταν το βρήκε.
Χρυσά στεφάνια ανάλογης τέχνης, φορούσαν στην αρχαία Ελλάδα σε θρησκευτικές τελετές και δίνονταν ως έπαθλα σε αθλητικούς και καλλιτεχνικούς αγώνες. Συνήθως απεικόνιζαν κλαδιά δάφνης, μυρτιάς, βελανιδιάς, ελιάς και συμβόλιζαν έννοιες όπως η σοφία, ο θρίαμβος, η γονιμότητα, η ειρήνη και η αρετή.
Λόγω της εύθραυστης φύσης τους, τα φορούσαν μόνο σε πολύ ειδικές περιστάσεις. Ήταν συνήθως αφιερωμένα στους Θεούς σε ιερά ή τοποθετημένα σε τάφους βασιλέων και αριστοκρατών ως νεκρικές προσφορές. Τα περισσότερα χρονολογούνται στην Ελληνιστική περίοδο (336 π.Χ. έως 30 π.Χ.), και αποτελούν σημαντικά δείγματα της εξαιρετικής ικανότητας των χρυσοχόων εκείνης την εποχής.
Μερικά κατασκευάστηκαν σε παλαιότερες περιόδους, αλλά τα στεφάνια ως κόσμημα, έγιναν πιο συχνά μετά τις κατακτήσεις του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην Ανατολή, όταν ο χρυσός έγινε περισσότερο διαθέσιμος.
Το πιο γνωστό από αυτά τα είδη στεφάνων είναι αυτό που βρέθηκε στη Βεργίνα στον τάφο του πατέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου Φιλίππου Β’ της Μακεδονίας.
Η ελληνική περίοδος επηρέασε το ελληνικό κόσμημα περισσότερο από κάθε άλλη περίοδο.
