Το να φύγεις από μια σχέση, οποιουδήποτε είδους, θέλει πολύ κουράγιο γιατί το να εγκαταλείψεις την αίσθηση της σύνδεσης, της ασφάλειας και της σημασίας που έχει για την ζωή σου και για αυτό που είσαι, αφήνει ένα κενό, του οποίου την ύπαρξη δεν γνώριζες.
Αυτή η ανάγκη να ανήκεις, η ταύτιση με πρόσωπα και καταστάσεις, η επιθυμία για μια εσωτερική πληρότητα, όταν ο κύκλος έχει κλείσει και όλα φωνάζουν φύγε, έρχεται σε κάθετη σύγκρουση με την αξιοπρέπεια σου, με την λογική, με τις συνέπειες, με την ανατροπή των πάντων στη ζωή σου.
Φυσικές συνέπειες που ισχύουν για κάθε είδους σχέση. Είτε πρόκειται για φιλικές, είτε για επαγγελματικές, κυρίως όμως για τις ερωτικές σχέσεις.
Εξαιρετικά δύσκολες καταστάσεις που οδηγούν περισσότερο από συχνά τους ανθρώπους να επιλέγουν να μένουν σε σχέσεις που τίποτα ζωντανό δεν έχουν να προσφέρουν πια. Σχέσεις βολής, σύμβασης, συμφέροντος, εξαρτητικές που προσυπογράφουν όμως τον θάνατο κάθε ζωής. Άνθρωποι σε σχέσεις που φτάνουν να μισούν σιωπηλά ο ένας τον άλλο, κυρίως για την αδυναμία που νοιώθουν να αποχωρήσουν. Για την αδυναμία να δουν τον εαυτό τους στον καθρέφτη και την αδυναμία να συνειδητοποιήσουν τον σιωπηλό αργό θάνατο που ζουν.
Ο Βούδας είπε (σε ελεύθερη μετάφραση), καλύτερα να προχωράς στην ζωή μόνος, παρά να έχεις δίπλα σου κάποιον που σε πάει πίσω, σε τραβάει κάτω. Κάποιον που δεν σε βοηθά να ανυψωθείς, να εξελιχθείς. Κάποιον με τον οποίο δεν ζεις!
Η σύνδεση είναι ζωτικής σημασίας για τον άνθρωπο και τη ζωή του.
Το να αντιμετωπίσεις τη ζωή χωρίς μια ζωτικής σημασίας σύνδεσης, όταν δεν έχεις κατορθώσει να αποκτήσεις σύνδεση με τον ίδιο σου τον εαυτό είναι θανατηφόρα κατάσταση. Και βιώνεται έτσι, γιατί λείπει η υγιής σχέση με τα μέσα σου.
Το να καταφέρεις να φύγεις από την σχέση όπου κανείς από τους δύο δεν είναι ευτυχισμένος, (η δυστυχία είναι μεταδοτική), θέλει κότσια και πολύ δουλειά. Το να αποφασίσεις ότι ο κύκλος έκλεισε και δεν έχει νόημα να προσπαθήσεις άλλο, είναι εξίσου δύσκολο και μπερδευτικό. Η καθαρή σκέψη θολώνει από επιθυμίες, ανάγκες, προσδοκίες, όνειρα ζωής.
Η ιστορία δυσκολεύει ακόμα περισσότερο όταν εμπλέκονται σύνδρομα και διαταραχές, πράγμα που δεν είναι καθόλου σπάνιο.
Το timing που είναι σημαντικό, διαμορφώνει καθοριστικά το μέλλον. Αν καθυστερήσεις να φύγεις, όλα δυσκολεύουν. Αν όμως δεν φύγεις καθόλου, υπογράφεις την καταδίκη σου.
Η δειλία πληρώνεται, όπως και να την ονομάσεις για να αντέχεις τον εαυτό σου.
Η τόλμη ανταμείβει όσο και αν φαντάζει τρομακτική.
Το να ξέρεις να φεύγεις είναι πολύτιμη αρετή. Το να καταλαβαίνεις το πότε, είναι game changer. Από χαμένος μπορεί να τελικά να πάρεις την παρτίδα.
Ίσως όχι για τους λόγους που φαίνονται με την πρώτη ανάγνωση, και ίσως όχι για τους λόγους που οι άλλοι φαντάζονται.
Στη ζωή τίποτα δεν είναι από φύση μόνιμο. Όλα αλλάζουν και οι ανατροπές είναι κανόνας. Η μεγάλη πρόκληση είναι να καταφέρεις να μπεις στη ροή αυτή, να δημιουργείς γνωρίζοντας τις νομοτελειακές συνθήκες, να είσαι σε εγρήγορση και να εύχεσαι να έχεις και λίγη τύχη.
Κείμενο Τζένη Φραγκούλη
