Φέτος… ελπίζουμε – επιτέλους! – να καταφέρουμε να ψήσουμε σαν γνήσιοι Έλληνες στην Ελληνική ύπαιθρο, το λατρευτό μας αρνί στη σούβλα, τον Οβελία!
Ο οποίος Οβελίας, εξακολουθεί να είναι στην Ελλάδα κάτι σαν… σήμα κατατεθέν του Ελληνικού εορτασμού του Πάσχα. Και μπορεί στους “Δυτικούς” να προκαλεί… τρόμο και απέχθεια το θέαμα του ανασκολοπισμένου, γδαρμένου αρνιού να γυρνάει πάνω στη θράκα, αλλά για τον μερακλή Έλληνα είναι από τα πιο gourmet θεάματα υψηλότατης αισθητικής! Ξέρω… θα με κυνηγήσουν οι ζωόφιλοι, οι χορτοφάγοι, αλλά θα το αντέξω, δεν θα είναι άλλωστε η πρώτη φορά…
Από που προέρχεται όμως η λέξη “Οβελίας”;
Προέρχεται από τον αρχαίο Οβελό (ή Οδελό στην Δωρική) που σημαίνει μυτερό αντικείμενο, σούβλα. Ο “Οβελίας άρτος” στην αρχαιότητα ήταν το ψωμί που ψηνόταν στη σούβλα (και γίνεται πολύ ωραίο, μάλιστα… Δοκιμάστε το!). Αλλά οι Οβελοί, οι μικρές μεταλλικές σούβλες, χρησιμοποιούνταν και σαν νόμισμα!. Από εκεί και Οβολός (δώστε τον οβολό σας), η δε Δραχμή (μακριά από εμάς!) ήταν μια “δραξ” οβολών (όσα “αδράχνουμε”, όσα δηλαδή πιάνουμε στη χούφτα μας).
Τώρα πάμε στο βασικό ενδιαφέρον μας, το κρασί.
Είμαι από αυτούς που λατρεύουν το Πάσχα! Και όχι μόνο αυτό, αλλά όλη την ακολουθία των ημερών που το προαναγγέλλουν, και τις απίστευτες νοστιμιές της Σαρακοστής, της Μεγάλης Εβδομάδας, της Ανάστασης και της Κυριακής του Πάσχα! Ιδιαίτερα Πάσχα και Ανάσταση, είναι γιορτές του η αρχή τους κρύβεται στα βάθη της αρχαίας Ελλάδας, και που συμβολίζουν την αναγέννηση της φύσης, τον ερχομό της Άνοιξης!
Όλα τα προηγούμενα αποτελούν ευκαιρία μοναδική για εξαιρετικούς συνδυασμούς με κρασί… και τα σαρακοστιανά και τα αναστάσιμα ή πασχαλινά καλούδια. Πάμε λοιπόν στο κρασί του Οβελία…
Ποιο κρασί ταιριάζει λοιπόν με τον Οβελία;
Δεν ξέρω αν θα στενοχωρήσω τους πολύ… εθνικιστές, αλλά το αρνί στη σούβλα, ο λεγόμενος Οβελίας, ταιριάζει κυρίως με το (ξενόφερτο!) Syrah!.
Ναι, ξέρω ότι θα περιμένατε να σας πω το Ξινόμαυρο, όπως το… 95% των Ελλήνων “ειδικών” στο κρασί. Εγώ όμως δεν είμαι ακριβώς ειδικός, είμαι κυρίως ένας φίλος του κρασιού που πίνει κρασί από τα… 17 του χρόνια! Και – κυρίως – ψήνει Οβελία από τα… 14! Δεν θα σας πω πόσα χρόνια πάνω από τον μισό αιώνα, κάνω αυτό το “διπλό” σπορ, αλλά ειδικός στον Οβελία υπερηφανεύομαι ότι είμαι!
Σημειώστε ότι, εκτός από προσωπική μου άποψη, αυτή είναι και η άποψη εκείνου του… 5% των Ελλήνων “ειδικών” στο ταίριασμα φαγητού-κρασιού που δεν… εκστασιάζονται με το Ξινόμαυρο. ΟΚ, μπορείτε να το απολαύσετε και με ελληνικές ποικιλίες, Αγιωργίτικο και ασφαλώς Ξινόμαυρο κυρίως, αλλά το Syrah με τον Οβελία απλά δεν πιάνεται!
Θα με ρωτήσετε βέβαια… γιατί;
Θα μπορούσα ασφαλώς να απαντήσω “γιατί έτσι μου αρέσει” – αφού εδώ εκφράζω προσωπικές απόψεις και επιλογές – και θα σας συνιστούσα να χρησιμοποιείτε συχνά αυτή την έκφραση όταν σας “στριμώχνουν” για την άποψή σας για κάποιο κρασί… αλλά εδώ θα προσπαθήσω να το εξηγήσω.
Η βασική αιτία είναι το λίπος. Το λίπος που “στάζει” από το αρνάκι στη σούβλα, είναι αυτό που καθορίζει και το κρασί που θα το συνοδεύσει. Το Syrah -όπως έχει εγκλιματιστεί η ποικιλία στην Ελλάδα – έχει όλες τις απαραίτητες ιδιότητες για να “αναμετρηθεί” αλλά και να ταιριάξει με το λίπος και όχι μόνο. Γιατί – σε αντίθεση με το αρνάκι στο ταψί – ο Οβελίας αρωματίζεται με τον καπνό του κάρβουνου, και το ψημένο κρέας αναδίδει την μαγική “τσίκνα” που σπάει τη μύτη το Πάσχα, την αρχαιοελληνική “κνῖσα” που αποτελούσε δώρο προς τους θεούς!
Το λίπος ισορροπεί λοιπόν με τις τανίνες αλλά και με τις γεύσεις μέντας ή λεβάντας, συνδυάζεται με την ελαφριά γλυκύτητα του Syrah και με το βατόμουρο που είναι το χαρακτηριστικό του φρούτο, ο δε καπνός που έχει ποτίσει το κρέας, ταιριάζει με τα μπαχάρια του Syrah αλλά και με όλα τα δευτερεύοντα αρώματά του και τις υπόλοιπες γεύσεις του.
Να σημειώσουμε εδώ κάτι σημαντικό: Από τις ξένες ποικιλίες που έχουν εγκλιματιστεί στην Ελλάδα, το Syrah είναι αυτό που μας δίνει τα καλύτερα κρασιά! Ίσως γιατί οι συνθήκες – ήλιος, σχετικά θερμό κλίμα – μοιάζουν αρκετά με αυτές του Ροδανού, της πατρίδας του σύγχρονου Syrah. Ίσως πάλι γιατί ταιριάζει καλύτερα στην ιδιοσυγκρασία των Ελλήνων οινοποιών.
Πάμε τώρα στo δίλημμα… ποια Syrah;
Πρώτα απ’ όλα… Ελληνικά. Αν βέβαια θέλετε, ασφαλώς και Γαλλικά. Αλλά όχι όμως Αυστραλέζικα, Νοτιοαφρικάνικα με ελάχιστες ή ελαφρές τανίνες… το Syrah που θα προτιμήσετε πρέπει να είναι δυνατό, στιβαρό για να αντιμετωπίσει το αρνάκι! Η κομψότητα σε αυτή την περίπτωση έρχεται σε δεύτερη μοίρα…
Στο φετινό μας Πασχαλινό τραπέζι θα έχουμε λοιπόν τρία Syrah. Θα έλεγα το ένα καλύτερο από το άλλο!
Το πρώτο, η εξαιρετική Fleva Σκούρα. Είναι ένα κρασί που λες ότι ο Γιώργος Σκούρας το έφτιαξε τρώγοντας πετσούλες από το αρνάκι στη σούβλα! Πυκνό, εξαιρετικά εκφραστικό, πολύπλοκο με όλα τα χαρακτηριστικά έντονα, αποτελεί τον ιδανικό συνοδό -για εμένα βέβαια- του Οβελία.
Οι άλλοι δύο “ιδανικοί συνοδοί” του φετινού μας Οβελία προέρχονται από την Εύβοια: Το Syrah Αβαντίς, κρασί-σχολή στο Ελληνικό Syrah, βαθύχρωμο, γεμάτο και τανικό, με πλούσια και πικάντικη αρωματικότητα είναι ότι πρέπει! Αλλά και το Syrah Wild Fermentation του Βρυνιώτη με τις άγριες ζύμες του και την απίστευτη πολυπλοκότητα του είναι ιδανική επιλογή, με τα βατόμουρα, τα μπαχαρικά του και τη λεβάντα να δένουν σε εξαιρετικό βαθμό με τον Οβελία.
Βέβαια… στο House of Wine θα βρείτε… 196(!!) Syrah, 142 μονοποικιλιάκά και 54 blend, από τα οποία τα 136 είναι Ελληνικά… και το τι αρέσει σ’εμένα δεν είναι απαραίτητο να αρέσει και σε εσάς! Έχουμε πει πολλές φορές και δεν θα βαρεθούμε να το επαναλαμβάνουμε: Το καλύτερο κρασί είναι αυτό που σας αρέσει!
Αν λοιπόν έχετε δει ότι γενικά συμφωνείτε με τις κατά καιρούς επιλογές και προτάσεις μου, βάλτε στο Πασχαλινό σας τραπέζι αυτά τα τρία κρασιά… αν όχι, τα υπόλοιπα… 193(!) είναι στη διάθεσή σας!
Α… και κάτι ακόμα: Αυτό το Πάσχα που οι καλεσμένοι μας θα είναι λίγοι, θα ανοίξω (μετά από πολλή σκέψη είναι η αλήθεια) πάλι μια παλαιωμένη σε ιδανικές συνθήκες Νάουσσα Μπουτάρη του… 1990 παρακαλώ, όπως είχα κάνει και το Πάσχα του 2015! Ένα κρασί που έμεινε 31 χρόνια στη φιάλη, θα δει πάλι το φως και θα νιώσει τον αέρα… θα είναι όμως ακόμα κρασί; Θα δούμε… το σίγουρο είναι ότι θα σας κρατήσω ενήμερους… μάλλον με κάποιο video πάλι, όπως είχα κάνει και τότε!
Καλό Πάσχα, και… στην υγειά σας!!
Τάσος Πικούνης
