Oι Θράκες είχαν έναν αρκετά προηγμένο πολιτισμό που διακρίθηκε ιδιαίτερα για την ποίηση και τη μουσική του. Ο Θρακικός πολιτισμός εμπνεύστηκε και επηρεάστηκε σε μεγάλο βαθμό από τους Αρχαίους Έλληνες κατά την Ελληνιστική Περίοδο. Φημίζονται για τη δημιουργία πανέμορφων πολύτιμων χρυσών και ασημένιων αντικειμένων, τα οποία έκρυβαν σε υπόγεια θησαυροφυλάκια σε περιόδους εχθρικών εισβολών και αναταραχών. Οι Θράκες, που συνόρευαν με τους Αρχαίους Έλληνες στα νότια, ήταν ιδιαίτερα επιδέξιοι αργυροχρυσοχόοι .
Η αρχαιολογική έρευνα του Θρακικού πολιτισμού άρχισε τον 20ο αιώνα και ιδιαίτερα μετά το Β΄Παγκόσμιο πόλεμο, κυρίως στην περιοχή της Νότιας Βουλγαρίας. Αποτέλεσμα των εντατικών ανασκαφικών εργασιών τις δεκαετίες των 1960 και 1970 ήταν η ανακάλυψη πολλών Θρακικών τάφων και ιερών.
Στον Θρακικό τάφο του Sveshtari στη Βουλγαρία, οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν μια συλλογή αρχαίων τεχνουργημάτων από χρυσά σκουλαρίκια και χάντρες μέχρι κεραμικά. Ο καλοδιατηρημένος τάφος που χρονολογείται στον τρίτο αιώνα π.Χ. ανακαλύφθηκε το 1982 και αποκαλύπτει ότι ο πολιτισμός τους εμπνεύστηκε από την ελληνιστική Ελλάδα, την περίοδο μεταξύ του θανάτου του Μεγάλου Αλεξάνδρου το 323 π.Χ. και το 146 π.Χ. Ο θησαυρός Panagyurishte είναι ένας Θρακικός θησαυρός που ανακαλύφθηκε το 1949, δύο χιλιόμετρα νότια της πόλης Panagyurishte της Βουλγαρίας, χρονολογείται στις αρχές του τέταρτου αιώνα π.Χ. και πρόκειται για εύρημα εντυπωσιακό, όχι μόνο για το βάρος του σε χρυσό -πάνω από 6.146 κιλά καθαρού χρυσού- αλλά και για την πρωτοτυπία των μορφών του. Είναι πλέον ένας παγκοσμίου φήμης θησαυρός του Θρακικού πολιτισμού.
Η πολιτιστική επαφή μεταξύ Θρακών και Κελτών ήταν ιδιαίτερα έντονη κατά τον 3ο αιώνα π.Χ., όταν οι Κέλτες υπέταξαν τη Θράκη και ίδρυσαν εκεί το δικό τους βασίλειο. Zούσαν ο ένας δίπλα στον άλλο, όπως φαίνεται από τα αρχαιολογικά ταφικά ευρήματα και θησαυρούς. Οι Κέλτες ως πολυάριθμες φυλές που ήταν οργανωμένες γύρω από πoλεμικές δραστηριότητες, πιστεύεται ότι είχαν κάποιου είδους άτυπη συμφωνία με τους Θράκες, από τους οποίους ζητούσαν αντικείμενα λατρείας και άλλα πολύτιμα όπως κοσμήματα, όλα δημιουργήματα των έξοχων Θρακών αργυροχρυσοχόων, σε αντάλλαγμα μια ειρηνική συμβίωση. Τα ευρήματα αποδεικνύουν το λόγου το αληθές, μένει όμως ακόμα να ερευνηθεί περαιτέρω.
Σημαντική μαρτυρία των μεταξύ τους σχέσεων, το εκπληκτικό Gundestrup cauldron, ένα πλούσια διακοσμημένο ασημένιο σκεύος, που πιστεύεται ότι χρονολογείται μεταξύ 200 π.Χ. και 300 μ.Χ. και παρά το γεγονός ότι βρέθηκε στη Δανία, κατασκευάστηκε στη Θράκη κατά παραγγελία Κελτών. Περιλαμβάνει στοιχεία γαλατικής και θρακικής προέλευσης στην κατασκευή, τη μεταλλουργία και την εικόνα. Οι τεχνικές και τα στοιχεία του στιλ των συνθέσεων σχετίζονται στενά με άλλα τεχνουργήματα από θρακικό ασήμι, ενώ μεγάλο μέρος της απεικόνισης, ιδιαίτερα των ανθρώπινων μορφών, σχετίζεται με τους Κέλτες. Συνολικά το βάρος είναι κάτι λιγότερο από 9 κιλά.
Μέχρι τον πέμπτο αιώνα π.Χ., ο πληθυσμός των Θρακών (ινδοευρωπαϊκό φύλο), ήταν τόσο μεγάλος ώστε ο Ηρόδοτος τους αποκαλούσε τον δεύτερο πιο πολυάριθμο λαό στο μέρος του κόσμου που ήταν γνωστός από αυτόν (μετά τους Ινδούς) και δυνητικά τον πιο ισχυρό.Κατοικούσαν σε μια μεγάλη περιοχή που συμπεριλαμβάνει περιοχές της Μακεδονίας (από το όρος Παγγαίο μέχρι στο όρος Βέρμιο και την Χαλκιδική), κομμάτια της σημερινής Βουλγαρίας και Ευρωπαϊκής Τουρκίας και της Σερβίας. Συνόρευαν με τους Σκύθες στο βορά, τους Κέλτες στη δύση, τους Μακεδόνες στο νότο και τη Μαύρη Θάλασσα στην ανατολή. Στους κλασικούς χρόνους ήταν χωρισμένοι σε μεγάλο αριθμό ομάδων, φυλών και σε βασίλεια, αν και οργανώθηκαν αρκετά ισχυρά θρακικά κράτη. Οι Θράκες στις πεδιάδες θεωρούνταν πιο ειρηνικοί από τις Θρακικές φυλές των ορεινών περιοχών που ήταν πιο άγριες και πολεμικές. Ο Θρακικός πολιτισμός δεν ήταν αστικός και οι μεγαλύτερες Θρακικές πόλεις ήταν στην πραγματικότητα μεγάλα χωριά. Οι Θράκες κατά κανόνα δεν έχτιζαν μεγάλες πόλεις. Η αρχαία Θράκη ανάγεται στους αρχαίους ελληνικούς θρύλους με την πρώτη ιστορική καταγραφή τους στην Ιλιάδα, όπου περιγράφονται ως σύμμαχοι των Τρώων στον Τρωικό πόλεμο.
Η ιστορία των Θρακικών πολέμων διαρκεί από το 10ο αιώνα π.Χ. μέχρι τον 1ο αιώνα μ.Χ. και αφορούν ένοπλες συγκρούσεις μεταξύ των Θρακικών φυλών και των βασιλείων τους αλλά επίσης μεταξύ Θρακών και γειτονικών εθνών και φυλών, ενώ έχουν καταγραφεί και πολλοί πόλεμοι επίσης μεταξύ των Ελληνικών φυλών συμπεριλαμβανομένων αυτών του Πελοποννησιακού Πολέμου, την Μακεδονική εκστρατεία ενάντια των Περσών, την Μακεδονική αντίσταση των Ρωμαϊκών επιθέσεων. Οι στρατιώτες τους εκτιμήθηκαν ως μισθοφόροι, ιδιαίτερα από τους Μακεδόνες και τους Ρωμαίους.
