Ο Κωσταντίνος Μάσσος στη νέα ατομική του έκθεση με τίτλο “Στην άκρη του νήματος” μας ταξιδεύει με ποιητικές εικόνες, χρώματα και προοπτικές, σε ονειρικά βιώματα που απευθύνονται στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Κάθε έργο του Κωνσταντίνου Μάσσου αποτελεί ένα είδος εικαστικού σεναρίου. Οι μορφές συνυπάρχουν και ταυτοχρόνως αυτονομούνται. Ένα βασικό στοιχείο που τις ενώνει και την ίδια στιγμή τονίζει την ετερότητά τους, είναι τα κεραμεικά πλακάκια με τα γεωμετρικά τους επαναλαμβανόμενα μοτίβα. Τα πλακάκια αυτά προδίδουν την επαναχρησιμοποίηση του χώρου. Ενός χώρου, που η «χρονικότητά» του συνδιαλέγεται με την «διαχρονία» του και η εντοπιότητά του με την υπέρβαση. Ενός χώρου επίσης, που από εσωτερικός γίνεται εξωτερικός κι από συνειδητός περνά στο συλλογικό ασυνείδητο, οδηγώντας από την επιφάνεια σε ένα πολυεπίπεδο και διφορούμενο βάθος, όπως ισχύει κι αντιστρόφως.
Στην Αίθουσα Τέχνης Genesis (Χάριτος 35) από την Τετάρτη 23 Ιουνίου 2021.
Επιμέλεια έκθεσης: Αθηνά Σχινά – Ιστορικός Τέχνης & Θεωρίας του Πολιτισμού (ΕΚΠΑ). Καλλιτεχνική Διεύθυνση: Γιώργος Τζάνερης
Στον συνοδευτικό Κατάλογο της έκθεσης που κυκλοφορεί, γράφει η Ιστορικός Τέχνης & Θεωρίας του Πολιτισμού (ΕΚΠΑ) κ. Αθηνά Σχινά, (η οποία έχει επιμεληθεί και το σύνολο της παρουσίασης): Η «άκρη του νήματος» αυτής της ενότητας λειτουργεί σαν μια οπτική και νοηματική ακροβασία, ανάμεσα στο άτομο και στην συλλογικότητα, στην επικαιρικότητα και στην διαχρονικότητα, στην συγκεντρωτική αντίληψη του πλήθους και στην αυθαιρεσία ή την απεξάρτηση της μονάδας. Πρόκειται στην πραγματικότητα για εννοιολογικού τύπου (conseptualistic) καταστατικά δίπολα που στα συγκεκριμένα αυτά έργα αφορούν την ανάδειξη της κίνησης ως προς την ακινησία, της μορφής ως προς την εγγύτητα κι αποστασιοποίηση ταυτοχρόνως από την σκιά της. Το νοηματικό κι αισθητικό αυτό πλαίσιο περιλαμβάνει επίσης τον «αφηγητή» (δηλαδή την οπτική και μάλιστα την τονισμένα τρισδιάστατη προσπέλαση του θέματος/θεάματος) και παραλλήλως τις προσλαμβάνουσες που υπαγορεύουν, μέσα από την υποδόρεια τραγικότητά τους, τα δραματουργικά θα λέγαμε «αφηγούμενα», τα οποία στο κάθε θέμα, υποστασιώνουν υπαρξιακές απορίες κι ερωτήματα. Ερωτήματα, που αποσκοπούν να σωματοποιήσουν το εδώ σε σχέση με το επέκεινα, τον εκάστοτε ερχομό σε σχέση με την αναχώρηση, την κάθε αναφυόμενη προσδοκία σε σχέση με την διάψευση, την μετέωρη επίσης στάση σε σχέση με την αμφισβήτηση, την συνεχόμενη εντέλει μετατρεψιμότητα ή την διαρκή μεταβλητότητα της ζωής, αναφορικά με την ματαιότητα ή την δυστοπία της εκάστοτε οριζόμενης αλήθειας.
Συνεχίζοντας η Αθηνά Σχινά στο κείμενό της, αναφέρει : Ο Κωνσταντίνος Μάσσος χρησιμοποιεί την αλληγορία στην ποιητική ελεγεία της εικονοποιίας του. Οι μορφές του, αληθοφανείς κι ονειρικές, κινούνται σε έναν χωροχρόνο που εμφιλοχωρεί το παρελθόν στο παρόν, τις μνήμες επίσης και τα βιώματα, σε ένα προσδοκώμενο μέλλον. Ένα μέλλον, που αντικατοπτρίζει εφιάλτες μαζί με λυτρωτικές αναλαμπές, καθώς αυτές θάλλουν κάτω από ανέσπερους ουρανούς.
Ο Κωνσταντίνος Μάσσος γεννήθηκε στο Μεσολόγγι και μεγάλωσε στην Αθήνα, όπου ζει και εργάζεται. Αρχικά σπούδασε και με επιτυχία αποφοίτησε από το Παιδαγωγικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών (ΕΚΠΑ). Κατόπιν μετεκπαιδεύτηκε στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου, ειδικευόμενος στην Γενική Αγωγή. Από τότε μέχρι σήμερα, εργάζεται στην Εκπαίδευση. Παράλληλα, λόγω της μεγάλης του έφεσης προς την εικαστική δημιουργία, η οποία διακρινόταν ήδη από τα παιδικά και κυρίως από τα εφηβικά του χρόνια, εισήχθη με επιτυχία και σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, από όπου αποφοίτησε με άριστα, το 2014. Κατά την διάρκεια των σπουδών του στην Α.Σ.Κ.Τ. είχε παρακολουθήσει το Γ’ Εργαστήριο Ζωγραφικής, με καθηγητές τον Μάριο Σπηλιόπουλο και τον Παντελή Χανδρή.
