Το αρχαιολογικό μουσείο Ναυπλίου στεγάζεται από τις αρχές του 1930 στο επιβλητικό Ενετικό λιθόκτιστο τριώροφο κτήριο που οριοθετεί με το εντυπωσιακό του μέγεθος τη δυτική πλευρά της πλατείας Συντάγματος στην καρδιά της πόλης. Το κτήριο που είναι ένα από τα ωραιότερα και καλύτερα διατηρημένα μνημεία της εποχής της Ενετοκρατίας στην Ελλάδα, κτίστηκε το 1713, κατά την περίοδο της β΄ Ενετοκρατίας, από τον Προβλεπτή του στόλου Αυγουστίνο Σαγρέδο ως αποθήκη του στόλου, σύμφωνα με τη μαρμάρινη λατινική επιγραφή που έχει εντοιχιστεί στην πρόσοψή του. Μετά την Απελευθέρωση διατήρησε τον στρατιωτικό του χαρακτήρα καθώς χρησιμοποιήθηκε διαδοχικά ως στρατώνας, έδρα του 8ου Συντάγματος Πεζικού και στρατιωτική λέσχη.
Από το 2003 έως το 2008 πραγματοποιήθηκε ανακαίνιση του μουσείου στο πλαίσιο του έργου «Βελτίωση – Αναβάθμιση Αρχαιολογικού Μουσείου Ναυπλίου» με τη συγχρηματοδότηση της Ελλάδας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το μουσειολογικό πρόγραμμα της νέας έκθεσης διαρθρώνεται σε θεματικές ενότητες οι οποίες παρουσιάζουν τους πολιτισμούς που αναπτύχθηκαν στην Αργολίδα από την απώτατη προϊστορία έως και την ύστερη αρχαιότητα και περιλαμβάνει ευρήματα των ελληνικών ανασκαφών αλλά και του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου, του Σουηδικού Ινστιτούτου και της Αμερικανικής Σχολής Κλασικών Σπουδών.
Η μόνιμη έκθεση του Μουσείου αναπτύσσεται σε δύο αίθουσες όμοιας κάτοψης. Στην αίθουσα του πρώτου ορόφου παρουσιάζονται τα ευρήματα των προϊστορικών χρόνων ενώ στην αίθουσα του δεύτερου ορόφου τα ευρήματα των ιστορικών χρόνων.
Το αρχαιότερο έκθεμα του μουσείου αποτελεί το σύμπλεγμα παλαιολιθικών εστιών από τις βραχοσκεπές στο φαράγγι της Κλεισούρας στην Πρόσυμνα (32000-21000 π.Χ.), ενώ κορυφαίο έκθεμα αποτελεί η μυκηναϊκή πανοπλία των Δενδρών που χρονολογείται στα τέλη του 15ου αι. π.Χ. Πρόκειται για το λαμπρότερο και εντυπωσιακότερο δείγμα του αμυντικού οπλισμού των Μυκηναίων που διασώθηκε ως τις μέρες μας.
Σημαντικά εκθέματα αποτελούν επίσης οι πήλινες αναθηματικές ασπίδες, που βρέθηκαν στην Άνω Ακρόπολη της Τίρυνθας που χρονολογούνται στις αρχές του 7ου αι. π.Χ. Οι μοναδικές στο είδος τους γραπτές παραστάσεις των ασπίδων συγκαταλέγονται ανάμεσα στις πρωιμότερες αφηγηματικές σκηνές με μυθολογικό περιεχόμενο.
Η περιήγηση συμπληρώνεται με την παρουσίαση μιας αγροικίας του 6ου αι. μ.Χ. στο Πύργουθι, στην κοιλάδα του Μπερμπατίου. Εκτίθενται τα σκεύη και τα εργαλεία που σχετίζονται με τη διαδικασία παραγωγής κρασιού αλλά και με τις άλλες αγροτικές ασχολίες των ενοίκων της.
Η έκθεση ολοκληρώνεται με τις Συλλογές των δωρητών του Μουσείου. Παρουσιάζονται αττικά, βοιωτικά και κορινθιακά αγγεία και ειδώλια που προέρχονται από τις Συλλογές των φιλάρχαιων δωρητών Γλυμενοπούλου, Ποταμιάνου, Αρχιεπισκόπου Νικάνδρου και Θερμογιάννη.
Περίοπτη θέση ανάμεσά τους κατέχει ο παναθηναϊκός αμφορέας, έργο του Ζωγράφου του Μαστού (530-520 π.Χ.). Η σκηνή του φόνου της Κλυταιμνήστρας από τον Ορέστη απεικονίζεται πάνω σε μια αττική ερυθρόμορφη υδρία (περ. 440 π.Χ.). Ένας βοιωτικός ψευδοερυθρόμορφος καβειρικός σκύφος (425-400 π.Χ.)
Πηγή: argolisculture.gr, nafplio.gr
