Ο Τάκης Σπηλιόπουλος είναι δημοσιογράφος με πολλά χιλιόμετρα στο κοντέρ σε τηλεόραση, ραδιόφωνο, περιοδικά, εφημερίδες, αλλά και στην επικοινωνία. Παλιός αθλητής του μπάσκετ, για χρόνια ορειβάτης και αναρριχητής και πλέον φανατικός φίλος του ποδηλάτου. Τον ακούμε καθημερινά 8 με 10 το βράδυ στο ραδιόφωνο του Πρώτου Θέματος στους 104.6. Διατηρεί το προσωπικό του blog στην στη διεύθυνση adianoito.blogspot.com . Ο Τάκης επικέφτηκε το Λάγος στη Νιγηρία και με την ξεχωριστή γραφή του μοιράζεται μαζί μας την εμπειρία του. Οι φωτογραφίες του διανθίζουν την εμπειρία.
“Βρέθηκα πριν κάποια χρόνια για επαγγελματικούς λόγους. Είχα την ευκαιρία σε αλλεπάλληλα ταξίδια στο Λάγος, να αποκομίσω μια εικόνα. Όχι όμως να γνωρίσω τη Νιγηρία η οποία αποτελεί ένα τεράστιο κεφάλαιο. Είναι μια αχανής χώρα των 200 εκατομμυρίων ψυχών, με πολλά διαφορετικά πρόσωπα.
Το Λάγος δεν είναι η πρωτεύουσα της Νιγηρίας όπως οι περισσότεροι νομίζουν. Ωστόσο αποτελεί το μεγαλύτερο εμπορικό και επιχειρηματικό κέντρο της Αφρικής. Μια mega-city που «φιλοξενεί» περισσότερα από 20 εκατομμύρια ψυχές. Το «φιλοξενεί» είναι σε εισαγωγικά, γιατί στην πραγματικότητα το Λάγος είναι μια δύσκολη και αφιλόξενη πόλη.
Καταρχήν, ξεχάστε το ενδεχόμενο να μπείτε σε ένα αεροπλάνο προκειμένου να ταξιδέψετε για τουρισμό στην Νιγηρία. Όχι ότι δεν έχει ενδιαφέρον ως εμπειρία ένα τέτοιο ταξίδι, κάθε άλλο! Όμως κανείς δεν θα σας το προτείνει. Εκτός αν είσαστε διατεθειμένοι να πάρετε τα ρίσκα σας, γνωρίζοντας προκαταβολικά πως οι πιθανότητες να εξελιχθεί χωρίς σοβαρά απρόοπτα, δεν είναι με το μέρος σας.
Ακόμη και η έξοδος από το αεροδρόμιο είναι μια δοκιμασία. Ούτως ή άλλως δεν υπάρχει ασφαλές μέσο να σας μεταφέρει στην πόλη. Η μεταφορά από το αεροδρόμιο, είναι μια διαδικασία που ακολουθεί τα συγκεκριμένα πρωτόκολλα ασφαλείας που οι πολυεθνικές που δραστηριοποιούνται στην περιοχή, έχουν θεσπίσει για τους συνεργάτες τους. Πρωτόκολλα ασφαλείας που ισχύουν σε κάθε μετακίνηση στην πόλη. Και όταν λέμε μετακίνηση στο Λάγος, αναφερόμαστε σε συγκεκριμένες χαρακτηρισμένες ως ασφαλείς περιοχές.
Η Νιγηρία θεωρητικά είναι μια πλούσια χώρα, πλούσια σε φυσικούς πόρους. Είναι η όγδοη πετρελαιοπαραγωγός χώρα στον κόσμο. Όμως η κατανομή του πλούτου είναι προκλητικά ασύμμετρη. Από τη μία κραυγαλέος πλούτος και από τη άλλη απόλυτη φτώχεια και ανέχεια.
Αυτό έχει σαν συνέπεια, οι μεγάλες μάζες του πληθυσμού να ζουν σε συνθήκες, όπου το ζητούμενο τις περισσότερες φορές είναι ένα πιάτο φαΐ. Αυτή είναι η κύρια αιτία που γεννά μια σειρά από προβλήματα, με σημαντικότερο απ’ όλα την εγκληματικότητα.
Υπάρχει βέβαια και η μεσαία τάξη, άνθρωποι που έχουν μια δουλειά, που ζουν σε ικανοποιητικές συνθήκες, με «φως, νερό, τηλέφωνο» και έχουν πρόσβαση σε βασικά καταναλωτικά αγαθά. Αλλά και αυτοί έρχονται αντιμέτωπο καθημερινά με τα προβλήματα που προκαλεί η έλλειψη επαρκών υποδομών. Όπως για παράδειγμα στις μεταφορές και τη δημόσια υγεία.
Και όμως όλο αυτό, όσο προβληματικό και αν είναι, όσο δυσάρεστο και αν ακούγεται, έχει μια ανεξήγητη ομορφιά που σε κάνει με τον καιρό να το αγαπήσεις. Είναι λένε η ψυχή της Αφρικής, είναι τα χρώματα, είναι οι μυρωδιές και οι ήχοι, αλλά κυρίως είναι οι άνθρωποι.
Είναι ένας περήφανος και όμορφος λαός. Άνθρωποι στην πλειονότητά τους ευχάριστοι και δοτικοί. Ακόμη και αν είναι στο δρόμο από τις 4 τα ξημερώματα, προκειμένου να καταφέρουν να φτάσουν στη δουλειά τους 3-4 ώρες μετά και να επιστρέψουν όταν σχολάσουν στα σπίτια τους, αργά το βράδυ.
Όσο τους γνωρίζεις τόσο περισσότερο τους εκτιμάς και τους κάνεις φίλους. Και μαζί με αυτούς τη Νιγηρία!
Η Νιγηρία είναι παράξενα όμορφη, το ίδιο και οι άνθρωποί της. Αρκεί να έχεις τα μάτια να τη δεις και την ψυχή για να εισπράξεις τα συναισθήματα.”
