Η κορυφαία κεραμίστρια Χριστίνα Μόραλη εκθέτει ‘πτυχές’ από σημαντικές εποχές της δουλειάς της στο χώρο της Γκαλερί Σκουφά που λειτουργεί στο ισόγειο του Ξενοδοχείου Ηλέκτρα Metropolis στην οδό Μητροπόλεως (το παλιό κτίριο του Υπουργείου Παιδείας), . Νέες βέβαια δημιουργίες δουλεμένες με καινούργια όρεξη σε εξελιγμένες φόρμες συχνά και λίγο ‘πειραγμένες’.
‘Πρωταγωνιστής’ της έκθεσης είναι το τσαρούχι που έχει αναχθεί κι αυτό σε σήμα κατατεθέν της δουλειάς της εδώ και πολλά χρόνια όπως, παλαιότερα υπήρξε η δεκάρα, τα βιομηχανικά προϊόντα κατανάλωσης, τα μπισκότα Παπαδοπούλου, κ.ά. Δημιουργίες κεραμικές ή μεταλλικές που σφράγισαν με μεγάλη επιτυχία την εποχή που η καλλιτέχνης αφέθηκε να εμπνευστεί από τη δυναμική εικόνα της pop art.
Στον μικρό εικαστικό αυτόν χώρο στην καρδιά της Αθήνας, ανάμεσα στους τουρίστες και τους βιαστικούς ντόπιους που ανεβοκατεβαίνουν την Μητροπόλεως, η Χριστίνα Μόραλη έχει διαμορφώσει ουσιαστικά ένα σκηνικό από απαστράπτοντα τσαρούχια με φούντες πλούσιες σε φωτεινό κόκκινο αλλά και στο παραδοσιακό μαύρο χρώμα. Τα πλαισιώνει μαζί με banners και κεραμικές κατασκευές.
Είναι άραγε τα τσαρούχια της προεδρικής φρουράς;
Σίγουρα πάντως είναι το νέο ‘μοντελάκι’ της σειράς με τα τσαρούχια. Δίπλα τους κρύβονται εκπλήξεις : όπως οι τροφαντές γάμπες του Εύζωνα σε βάζο, από κατάλευκη πορσελάνη σαν την κάλτσα του. Υπάρχουν επίσης κανάτια με ΄πειραγμένη’ φόρμα και ψιλόλιγνο λαιμό, καθώς και πιατέλες με έμπνευση από ελληνικά κεντήματα και ένα τραπέζι – δεκάρα. Και τέλος κεραμικές πετσέτες κρεμαστές, αντικείμενα που τα δουλεύει με τρόπο που ξεγελούν εξαφανίζοντας το βάρος του υλικού για να κυριαρχήσει η ελαφριά αίσθηση του υφάσματος.
‘Ουσιαστικά είναι μια ‘συνομιλία’ αλλά με το υλικό σε διάφορες εκδοχές, που προέκυψε από πειραματισμούς σε φόρμες και αντικείμενα σε μια περίοδο ας πούμε ξεκούρασης από τις ανάγκες μιας έκθεσης εικαστικών δημιουργιών, από την υποχρέωση να αρθρώσω ένα σοβαρό λόγο για κάτι ‘σπουδαίο’. Ένα ευχάριστο ενδιάμεσο στάδιο που το μέλλον θα δείξει αν θα έχει συνέχεια. Δεν πρέπει να είμαστε πάντα σοβαροί στη ζωή και το ‘παιχνίδι’ ή το αστείο ή η σάτιρα τέλος, έχουν κι αυτά το χώρο τους’. εξηγεί για την έκθεση η αγαπημένη κεραμίστρια, θυμίζοντας μας να μην την χάσουμε!
