– Η τροφή σου, είναι το φάρμακό σου, είπε ο Ιπποκράτης.
– Δεν είναι τυχαίο που το πρώτο ερώτημα της μέρας είναι «Τι θα φάμε σήμερα;» και το τελευταίο «τι θα φάμε αύριο;».
-Βιβλίο και φαγητό.
Τα βιβλία είναι σαν το φαγητό. Τα απολαμβάνεις και με τις πέντε αισθήσεις.
Αν δεν έχεις όσφρηση δεν έχεις ούτε γεύση.
Αν δεν είναι χάρμα οφθαλμών δεν διαβάζεται, ούτε τρώγεται.
Με τα βιβλία έχω καταπληκτική σχέση, και με τα βιβλία μαγειρικής επίσης.
Τα βιβλία μαγειρικής μ ‘αρέσει να τα διαβάζω αλλά όχι να τα χρησιμοποιώ.
Το φαγητό δεν θέλει συνταγή, αγάπη θέλει, είναι σαν τον έρωτα.
Σκέψου να κάνεις έρωτα και να διαβάζεις οδηγίες από τη σεξουαλική αγωγή.
– Το φαγητό είναι μια διαδικασία κοινωνική.
Δεν χρειάζεται να σερβίρεις δεκαπέντε πιάτα για να δείξεις την αγάπη σου, μπορείς να ταΐσεις τον άλλο μια ελιά στο στόμα.
Με θλίβουν οι μοναχικοί των εστιατορίων πελάτες.
Κάθε φορά που έρχεται ένας ντελιβεράς σπίτι, φέρνει μαζί του και ένα κομμάτι αποξένωσης.
Δεν μπορεί κάποιος να σκεφτεί καλά, να αγαπήσει καλά, να κοιμηθεί καλά , αν δεν έχει φάει καλά
Όταν πίνεις για να ξεχάσεις μεθάς, όταν πίνει για να γλεντήσεις ούτε τα αλκοτέστ δεν σε πιάνουν.
Το «λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και τ΄αγόρι μου» λειτουργεί συνδυαστικά και μόνον.
Οι άνθρωποι όσο γεύονται εδέσματα μαζί, χαίρονται μαζί, διασκεδάζουν μαζί, λυπούνται μαζί και κυρίως συμπαρίστανται ο ένας στον άλλο.
Σαφώς ο έρωτας περνά από το στομάχι, για αυτό και οι μεγάλοι έρωτες ξεκινάνε από ένα μπιστρό.
Με βαρυστομαχιάζει απίστευτα όταν έρχεται ο λογαριασμός και αρχίζει ο υπολογισμός του τι έφαγε ο καθένας για να πληρώσει τα ανάλογα.
Όσο οι Έλληνες τσακώνονται για το ποιος θα πληρώσει και οι ευρωπαίοι για το ποιος δεν θα πληρώσει, η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν θα αποκτήσει ενιαία συνείδηση.
-Αυτά τα λάιτ προϊόντα. Μπύρα χωρίς αλκοόλ, καφές χωρίς καφεΐνη, γλυκά χωρίς ζάχαρη, κρέας χωρίς λίπος… είναι σαν να πλαγιάζεις με την ωραιότερη γυναίκα του κόσμου και να αυνανίζεσαι.
– Κάθε πράγμα στον καιρό του και ο κολιός τον Αύγουστο.
Τα μελομακάρονα τα Χριστούγεννα.
Το υποβρύχιο το καλοκαίρι.
Μουσταλευριά στον τρύγο.
– Έχουν γεννηθεί και μερικά φωτεινά πνεύματα.
Αυτός που ανακάτεψε ξύδι με πετμέζι ήταν ένα τέτοιο πνεύμα.
Αυτός που τύλιξε τα συκωτάκια στα έντερα επίσης.
Αυτός που ξέρανε το πορτοκάλι και το βούτηξε στη σοκολάτα.
– Γυναίκες και φαγητό.
Μεγάλη υπόθεση.
Λένε ότι οι άνδρες μαγειρεύουν καλύτερα. Υπάρχει πιο υπέροχο πράγμα από το να σου μαγειρεύει μια γυναίκα;
Ποια γυναίκα είναι καλύτερη άραγε στον έρωτα; Αυτή που «χτυπιέται» στα γυμναστήρια ή αυτή που «κτυπάει» ένα γλυκό κεράσι. (Δεν είναι τυπογραφικό λάθος άλλο το Χτυπιέται άλλο το Κτυπιέται).
Της γυναίκας της οποίας της καίγεται το φαγητό, μην την παντρευτείς. Η αδιαφορία της θα κάψει και σένα.
Άνδρας που συγκρίνει το φαγητό που του μαγείρεψες με της μάνας του, να τον χωρίσεις.
– Τα καλά υλικά. Συμβάλλουν στη γεύση, δε λέω.
Αλλά που να βρεις τα εξεζητημένα υλικά από του διαόλου τη μάνα;
Τα φαινόμενα απατούν.
Η ζάχαρη είναι ολόιδια με το αλάτι.
– Η σχέση χρήματος και φαγητού είναι μεγάλη.
Μια γυναίκα δεν πρέπει να πληρώνει ποτέ το φαγητό αν συνοδεύεται από άνδρα.
Τα πλούσια γεύματα δεν έχουν να κάνουν με το πόσο κοστίζουν.
Ένα γεύμα ας πούμε, καρπούζι με φέτα είναι πανδαισία.
Οι τηγανιτές πατάτες χρειάζονται ελαιόλαδο, πετρογκάζ, παλιό αλουμινένιο τηγάνι και σωστό χρόνο.
Λαδομπουκιές, όταν η γαστρονομία νιώθει αμήχανα.
Σύκα, κορόμηλα, μούσμουλα. Όταν η Ελλάδα βγάζει γλώσσα στην υψηλή γαστρονομία.
Ο μέγιστος μεζές. Το πίσω μέρος από το φλούδι της άγριας αγκινάρας.
– Η ωραιότερη μπουκιά του κόσμου: Μια μπουκιά ψωμί, λίγο ντομάτα, λίγο φέτα.
Η δεύτερη ωραιότερη μπουκιά του κόσμου, μια ξεροτηγανισμένη πατάτα, βουτηγμένη στον κρόκο ενός τηγανιτού αυγού.
Η τρίτη καλύτερη μπουκιά του κόσμου: μια παπάρα στη ντοματοσαλάτα.
Η τέταρτη καλύτερη μπουκιά του κόσμου: ζεστό ψωμί ζυμωτό, αρμυρή φέτα και ζεστό λάδι, μέσα στο λιοτρίβι.
Ο καλύτερος τρόπος να τρως καρπούζι είναι να κάθεσαι στα σκαλιά ημίγυμνος και να χώνεις τη μούρη σου στη φέτα.
– Στο φαγητό όλα παίζουν ρόλο.
Να, ο τόνος ας πούμε. Χυλοπίτες και χυλόπιτες. Άλλη γεύση, άλλη διάθεση.
Το τραπεζομάντηλο νοστιμίζει το φαγητό.
Το πλαστικό μαχαιροπίρουνο το κάνει άνοστο.
Το πλαστικό πιάτο δεν γνωρίζω, δεν έτυχε ποτέ να φάω.
Ο καφές χωρίς πιατάκι έχει άλλη γεύση, με ξέτερο πιατάκι χάνει τη δύναμή του.
Η μαλαματίνα πάει με στολή.
Η πίτσα με ποδόσφαιρο.
Η ψαρόσουπα με κηδεία.
Το σουβλιστό αρνί με το Πάσχα.
Η γουρουνοπούλα με τα Χριστούγεννα.
Η σοκολάτα με τον έρωτα.
Το ποπ κορν με κινηματογράφο
Το πιτόγυρο με τις εξετάσεις.
Ο πασατέμπος με το Θερινό σινεμά.
Το ό,τι βρεις, με το ξύπνημα μέσα στη νύκτα.
– Φαγητό και γεωγραφία. Αλληλένδετα.
Μπέργκερ στη Νέα Υόρκη, προβατίνα στα Κιούρκα .
Θα έτρωγες μουσακά στη Στοκχόλμη;
Κις λωραίν στο Κάιρο;
Ροδοζάχαρη στη Ζυρίχη;
Κοκορέτσι στο Τόκυο;
Σούσι στο Καρπενήσι;
Άλλη η γεύση της ρετσίνας στη Μακεδονία, άλλη στην Πελοπόννησο.
Η ντομάτα και η ρίγανη κάνουν το φαγητό ιταλικό.
Το κρασί και το εστραγκόν γαλλικό.
Η σάλτσα σόγιας κινέζικο.
Το σκόρδο το κάνει καλό.
– Παλιά τα φτωχικά σπίτια είχαν μεγάλη κουζίνα. Η κουζίνα αναδεικνύει τον φτωχό σε νοικοκύρη.
Η αντιπαροχή μας χαντάκωσε, με κείνες τις άθλιες στριμωγμένες κουζίνες.
Όταν βλέπεις ντιζαϊνάτα ντουλάπια κουζίνας, οι ντελιβεράδες κάνουν πάρτυ.
– Σου λέει ο άλλος δεν παίζει ρόλο ο τρόπος. Δηλαδή τηγανιτές και βραστές πατάτες είναι το ίδιο;
– Έχω γνωρίσει όλη την αθλιότητα στη ζωή.
Καφές στο καράβι.
Καφές στο αεροπλάνο της Ryanair.
Φαγητό από το νοσοκομείο.
Απόπειρα νοστιμιάς με κύβο ζωμού.
Γνώρισα επίσης το κέτσαπ, τη νουτέλα, τον φραπέ, δηλαδή όλη την ανθρώπινη διαστροφή
– Η λέξη ΣΥ-ΝΤΑ-ΓΕΣ έχει τρία ναι. Πως να πω όχι στην απόλαυση του φαγητού;
-Ψωμί, παιδεία, ελευθερία.
Κείμενο Ανδρέας Θεοδωρακόπουλος.
Επικοινωνιολόγος , καθηγητής και συγγραφέας. Πρόεδρος της Κοινότητας Αφιδνών. Ταξιδευτής και λάτρης της ζωής, παράγει το κρασί του, το λάδι του και τις ελιές του. Λατρεύει να διδάσκει και να συνομιλεί με ανθρώπους απολαμβάνοντας τούρκικο καφέ και καπνό. Αγαπάει τις γάτες , τα λουλούδια, τα βουνά, την ποίηση και θέλει να δώσει στην προβατίνα τη θέση που της αξίζει ως έδεσμα.
