Ναρκοληψία, μια όχι τόσο σπάνια διαταραχή

Η Ναρκοληψία, η ασθένεια του ύπνου ή αλλιώς το σύνδρομο του Gelineau (καθώς ήταν ο πρώτος άνθρωπος που το 1880 περιέγραψε τα συμπτώματα της ναρκοληψίας αποτυπώνοντας την κλινική της εικόνα) είναι μια πάθηση η οποία χαρακτηρίζεται από υπερβολική υπνηλία.

Με αφορμή το 1ο Συμπόσιο Ναρκοληψίας που διεξάγεται από  22 Νοεμβρίου 2019, στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, ο Πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Υπνολογίας Καθηγητής Ψυχιατρικής, Α’ Ψυχιατρική Κλινική, Ιατρική Σχολή ΕΚΠΑ, «Αιγινήτειο» Νοσοκομείο, κ. Δημήτρης Δικαίος σε συνέντευξη Τύπου ενημέρωσε για την σοβαρή πάθηση, άγνωστη ωστόσο σε αρκετό κόσμο, την Ναρκοληψία και τις επιπτώσεις της στον ασθενή.

Όπως εξήγησε ο καθηγητής Δημήτρης Δικαίος, η ναρκοληψία είναι μια χρόνια νευρολογική διαταραχή, η οποία επηρεάζει σημαντικά την λειτουργία του ύπνου και της εγρήγορσης και δεν είναι τόσο σπάνια όσο νομίζουμε.

Η Ναρκοληψία εντάσσεται όπως είπε, στις Σπάνιες Παθήσεις. «Σπάνια νοσήματα θεωρούνται εκείνα που ο επιπολασμός τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι χαμηλότερος από 5 κρούσματα ανά 10.000 άτομα» επεσήμανε ο καθηγητής και συμπλήρωσε. «Κατά τον ΕΜΑ ο επιπολασμός της Ναρκοληψίας εκτιμήθηκε ότι είναι περίπου 4 άτομα στα 10.000 άτομα (0,04%) στην Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ), ως εκ τούτου εντάσσεται στα σπάνια νοσήματα».

Ανησυχητικά συμπτώματα

Το κύριο χαρακτηριστικό της Ναρκοληψίας είναι η ανεξέλεγκτη Υπνηλία κατά τη διάρκεια της ημέρας, ακόμη και μετά από πολλές ώρες ύπνου. Αυτές οι απότομες «επιθέσεις» ύπνου συμβαίνουν κυρίως σε στιγμές χαμηλής δραστηριότητας π.χ. παρακολούθηση στο μάθημα, σε διαλέξεις, στο σινεμά, στο θέατρο, σε μια χαλαρή συζήτηση αλλά ακόμη και σε στιγμές που κάποιος πρέπει οπωσδήποτε να είναι σε πλήρη εγρήγορση όπως για παράδειγμα στην οδήγηση. Ο ανήσυχος ύπνος με συχνές εγέρσεις και έντονα όνειρα επίσης αποτελεί συχνό εύρημα στην ναρκοληψία.

Άλλο κύριο χαρακτηριστικό της ναρκοληψίας είναι η Καταπληξία η οποία σε αντίθεση με την Υπνηλία εμφανίζεται σε στιγμές έντονης συναισθηματικής φόρτισης. Η απώλεια του μυϊκού τόνου σε στιγμές γέλιου ή φόβου δηλώνουν Καταπληξία η οποία μπορεί να γίνει αντιληπτή είτε σαν λύγισμα των γονάτων, πτώση της κεφαλής, άνοιγμα του στόματος και αιφνίδια, παροδική αλλαγή των χαρακτηριστικών του προσώπου είτε και με πτώση του ατόμου το οποίο αισθάνεται πλήρη αδυναμία κίνησης για ποικίλη διάρκεια. Σπανιότερα συμπτώματα αποτελούν οι ακουστικές ή οι οπτικές ψευδαισθήσεις.

Τα συμπτώματα της πάθησης, εμφανίζονται στην παιδική ηλικία ή στην εφηβεία.

«Δυστυχώς όμως» όπως ανέφερε ο καθηγητής, «η υπνηλία σχεδόν πάντα εκλαμβάνεται ως “τεμπελιά” με συνέπεια τα παιδιά και οι έφηβοι πέρα από το οργανικό τους πρόβλημα να αντιμετωπίζουν και την απαξίωση του σχολικού και κοινωνικού περίγυρου». Όταν αναζητηθεί ιατρική βοήθεια, η ανεπαρκή ενημέρωση του ιατρικού κόσμου σε ένα σπάνιο νόσημα οδηγεί τις περισσότερες φορές σε λάθος εκτίμηση και διάγνωση. Συνεπεία αυτού, πολλοί άνθρωποι έχουν συμπτώματα Ναρκοληψίας για χρόνια πριν λάβουν μια σωστή διάγνωση. Συνήθως η διάγνωση γίνεται μεταξύ των 20 και 40 ετών.

Η διάγνωση της Ναρκοληψίας γίνετε μόνο σε εξειδικευμένα Κέντρα Ύπνου όπου οι ειδικοί,  ιατροί (Νευρολόγοι, Πνευμονολόγοι, Ψυχίατροι και Παιδίατροι) μπορούν να διενεργήσουν ιδιαίτερες μελέτες ύπνου (π.χ. δοκιμασία των πολλαπλών καταγραφών του λανθάνοντα χρόνου έλευσης του ύπνου). Επίσης πολύ σημαντική είναι μέτρηση της Ορεξίνης στο εγκεφαλονωτιαίο υγρό που λαμβάνεται με παρακέντηση. Στη διάγνωση μπορεί επίσης, να συνεισφέρει και η αναζήτηση συγκεκριμένων αντιγόνων ιστοσυμβατότητας (HLA).

Η επιδημιολογία της Ναρκοληψίας

 «Η Ναρκοληψία εμφανίζεται εξίσου σε άνδρες και γυναίκες και θεωρείται ότι επηρεάζει περίπου 1 στα 2.000 άτομα. Αφορά κυρίως αλλά όχι μόνο, άτομα παιδικής ηλικίας ή εφήβους» επεσήμανε οΕπίκουρος Καθηγητής Νευρολογίας, Β’ Νευρολογική Κλινική, Ιατρική Σχολή ΕΚΠΑ, ΠΓΝ Αττικόν κ. Αναστάσιος Μπονάκης.

Στις Ηνωμένες Πολιτείες εκτιμάται ότι 135.000 έως 200.000 άτομα έχουν ναρκοληψία.

Ενώ, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΕΜΑ, ο επιπολασμός της Ναρκοληψίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) είναι περίπου 4 άτομα στα 10.000 άτομα (0,04%), δηλαδή περίπου 205.000 περιπτώσεις.

Στην Ελλάδα δεν υπάρχει επιδημιολογική μελέτη ωστόσο, υπολογίζεται ότι έχουμε περίπου 5.000 ασθενείς, όμως, μόνο 400 έχουν διαγνωσθεί και βρίσκονται κάτω από θεραπευτική αγωγή.

Η σοβαρότητα των συμπτωμάτων της Ναρκοληψίας μπορεί να μεταβληθεί με την πάροδο του χρόνου, αλλά πρόκειται για μια δια βίου πάθηση απ’όταν εμφανιστούν τα συμπτώματα.

Αν και η αιτία δεν είναι πλήρως κατανοητή, η ναρκοληψία φαίνεται να έχει τόσο περιβαλλοντική όσο και γενετική συνιστώσα με αυτοάνοσα στοιχεία, με 10πλάσια έως 40πλάσια αύξηση της πιθανότητας ανάπτυξης ναρκοληψίας μεταξύ συγγενών πρώτου βαθμού. Αρκετοί παράγοντες μπορούν να προκαλέσουν ναρκοληψία, συμπεριλαμβανομένου του τραύματος κεφαλής, άλλων αυτοάνοσων διαταραχών αλλά και ξαφνικών αλλαγών στα πρότυπα ύπνου-αφύπνισης.

Να σημειωθεί ότι από την ασθένεια έχει βρεθεί ότι πάσχουν και πολλοί σκύλοι. Χαρακτηριστικό του ναρκοληπτικού σκύλου, να σωριάζεται μετά από έντονο ενθουσιασμό, όπως πχ το να πιάσει το μπαλάκι που του έχουν πετάξει.

Ναρκοληψία, θεραπεία και αντιμετώπιση

Οι θεραπείες που υπάρχουν απευθύνονται σε όλους τους ασθενείς συμπεριλαμβανομένων των ανηλίκων. Η σοβαρότητα των συμπτωμάτων της Ναρκοληψίας μπορεί να μεταβληθεί με την πάροδο του χρόνου, αλλά πρόκειται για μια δια βίου πάθηση απ’όταν εμφανιστούν τα συμπτώματα.

 «Δεν υπάρχει προς το παρόν μόνιμη θεραπεία της Ναρκοληψίας. Οι θεραπείες που χρησιμοποιούνται έχουν στόχο την βελτίωση των συμπτωμάτων της Ναρκοληψίας. Υπάρχουν φάρμακα για την βελτίωση της εγρήγορσης, την βελτίωση του ύπνου και την αντιμετώπιση της Καταπληξίας» τόνισε ο Ass. Professor of Neurology, Head, Clinical Sleep and Neuroimmunology, Center for Narcolepsy / Hypersomnias Institute of Immunology and Center for Biomedical Education and Research,University Witten/Herdecke, Germany, Ulf Kallweit.

Οι υπάρχουσες θεραπείες για τη βελτίωση της εγρήγορσης και της συγκέντρωσης είναι η μοδαφινίλη, η μεθυλφαινιδάτη και προσφάτως το pitolisant (κυκλοφορεί στην Ελλάδα, διανέμεται μέσω ΙΦΕΤ). Το sodium oxybate (το οποίο δεν κυκλοφορεί στην Ελλάδα) βελτιώνει τόσο την υπνηλία όσο και την Καταπληξία. Για την Καταπληξία κυρίως χρησιμοποιούνται φάρμακα της κατηγορίας των αντικαταθλιπτικών.

Να σημειωθεί ωστόσο, ότι οι θεραπείες αυτές απευθύνονται περισσότερο στους ενήλικες διότι, κάποια φάρμακα, όπως η μοδαφινίλη και το pitolizant, δεν έχουν μελετηθεί σε παιδιατρικό πληθυσμό με συνέπεια να μην μπορούν να χορηγηθούν σε παιδιά.

Ιατρεία Ύπνου στην Ελλάδα

Σύμφωνα με τους ομιλητές σε όλη την ελληνική επικράτεια, διαθέτουμε 22 Ιατρεία Ύπνου τα οποία εντάσσονται μέσα σε δημόσια νοσοκομεία. Συγκεκριμένα:

1 Νοσοκομείο Αιγινήτειο Αθήνα
2 Νοσοκομείο Ευαγγελισμός/Ευγενίδειο Αθήνα
3 Νοσοκομείο Σισμανόγλειο Αθήνα
4 Νοσοκομείο Σωτηρία Αθήνα
5 Νοσοκομείο Γ. Γεννηματάς Αθήνα
6 Νοσοκομείο Ερρίκος Ντυνάν Αθήνα
7 Νοσοκομείο Θριάσιο Αθήνα
8 ΙΚΑ, 7ο Θεραπευτήριο Αθήνα
9 401 Γενικό Στρατιωτικό Νοσοκομείο Αθήνα
10 Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Κρήτης, Ηράκλειο Ηράκλειο
11 Νοσοκομείο Άγιος Γεώργιος,  Χανιά
12 Νοσοκομείο Γ. Παπανικολάου Θεσσαλονίκη
13 Νοσοκομείο Άγιος Παύλος Θεσσαλονίκη
14 Νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ Θεσσαλονίκη
15 Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Αλεξανδρούπολης Αλεξανδρούπολη
16 Γενικό Νοσοκομείο Κιλκίς Κιλκίς
17 Γενικό Νοσοκομείο Καβάλας Καβάλα
18 Γενικό Νοσοκομείο Χαλκιδικής Χαλκιδική
19 Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Πάτρας Πάτρα
20 Νοσοκομείο Νοσημάτων Θώρακος, Πάτρα Πάτρα
21 Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ιωαννίνων  Ιωάννινα
22 Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Θεσσαλίας, Λάρισα Λάρισα

Σε ένα Ιατρείο Ύπνου γίνεται η διάγνωση της Ναρκοληψίας με τη βοήθεια μιας ειδικής εξέτασης η οποία ονομάζεται δοκιμασία των πολλαπλών καταγραφών του λανθάνοντα χρόνου έλευσης του ύπνου (MSLT).

Τα Ιατρεία Ύπνου είναι εξοπλισμένα ωστόσο, το σημαντικότερο, σύμφωνα με τους ομιλητές  είναι η εκπαίδευση τόσο του ιατρικού όσο και του τεχνικού προσωπικού στην επιτέλεση των δοκιμασιών διάγνωσης της Ναρκοληψίας.

Τα Ιατρεία αυτά όπως είπαν, μπορούν να τα επισκεφθούν όλοι οι ενήλικες που πάσχουν από προβλήματα ύπνου. Μπορούν να πάνε και παιδιά ωστόσο, συχνά η πρόσβαση σε παιδιά αποτρέπεται λόγο της έλλειψης εμπειρίας του ιατρικού και τεχνικού προσωπικού στη διαχείριση παιδιατρικών ασθενών.